Związek Literatów Polskich, oddział w Zielonej Górze

Robert F. Barkowski

pisarz i historyk mediewista, autor powieści i opowiadań, esejów

Robert F. Barkowski - urodzony w Zielonej Górze (1963). Młodość, pierwsze lata studiów i pracy zawodowej spędził w Gdańsku, od 1989 roku zamieszkały w Berlinie, gdzie studiował na kierunkach Elektrotechnika i Informatyka Techniczna (HTW Berlin). Pracował m.in. jako inżynier elektryk, robotnik fabryczny, informatyk, sekretarz sądowy, programista, redaktor, wydawca, tłumacz, wykładowca, policjant. Od wczesnej młodości zajmuje się pisarstwem, literaturą, filozofią i historią.

Nieugięcie zafascynowany burzliwymi dziejami średniowiecznej Europy, szczególnie historią Polski piastowskiej i Słowiańszczyzny. Zaangażowany w popularyzację i upowszechnianie w Niemczech literatury polskiej i historii Polski. Oprócz własnych publikacji współpracuje z niemieckimi wydawnictwami w celu wydania w Niemczech interesujących książek polskich autorów lub przybliżających wiedzę o Polsce, (np. Stanisław Lem, Marek Edelman, Julien Bryan, Antoni Sobański).

W 2016 roku odznaczony został odznaką honorową Zasłużony dla Kultury Polskiej nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest członkiem Związku Literatów Polskich (oddział Zielona Góra) i niemieckiego PEN-Clubu. Pisze po polsku i niemiecku.

Udział w targach książek jako pisarz (rozmowy z czytelnikami, podpisywanie książek). Jako pisarz związany z wydawnictwami: Parthas Verlag w Berlinie (od 2001 roku), Bellona w Warszawie (od 2014 roku), Novae Res w Gdyni (w latach 2020-2023).

Autor powieści i opowiadań:

Unvorstellbar ist, was man erlebt, [w:] war jewesen, West-Berlin 1961–1989, Parthas Verlag (2009); Włócznia (2021); Opowieści połabskie (2022); Odsiecz (2022); Siemowit. Burzliwy, cykl Przodkowie, tom 1(2023); Siemowit, Zagubiony, cykl Przodkowie, tom 2 (2024); Siemowit. Nieustępliwy, cykl Przodkowie, tom 3(2024) oraz książek historycznych (popularnonaukowych, monografii i esejów).

Die Ottonen und das Konzept eines vereinten Europa (2014); Crotone 982 (2015); Słowianie połabscy. Dzieje zagłady (2015), DeAgostini (2019); Połabie 983 (2015); Tajemnice początków państwa polskiego – 966 (2016); Poitiers 732 (2016); Lechowe Pole 955 (2016); Krucjata połabska 1147 (2017); Syberia 1581-1697 (2017); Historia wojen gdańskich – średniowiecze (2017); Poczet władców słowiańskich 631-1168 na Połabiu (2017); Budziszyn 1002-1018 (2018); Paryż 885-886 (2018); Bitwy Słowian (2018); Die Piasten und die Anfänge des polnischen Staates (2018); Kijów 1018 (2019); Ulm 1805 (2019); Konungahella 1135 (2020); Rugia 1168 (2021); Fontenoy 841 (2022); Pomorze Zachodnie 1185 (2023).

Strona internetowa: https://robert-barkowski.com
Facebook: https://www.facebook.com/robert.f.barkowski

Hanna Bilińska-Stecyszyn

prozaiczka, publicystka, blogerka, autorka wierszyków

Hanna Bilińska-Stecyszyn -- ur. w 1953 r. w Poznaniu. Absolwentka LO w Gubinie (1972), filologii polskiej WSP w Zielonej Górze (1977). Nauczycielka j. polskiego w latach 1977–2008.

Debiut: Beznadziejny przypadek (fragmenty dziennika) w miesięczniku „Twój Styl” (1998). Publikacje w antologiach: opowiadanie Historia czterotomowa w: A wszystko przez tę książkę (2015), opowiadanie Powrót w: Nikomu się nie śniło (2017), opowiadanie Gasthof zur Goldenen Kugel w: Słowo przeciw słowu (2022), wiersze w: Poezja w moim sercu (2019); powieści: Wbrew pozorom (2021), Druga szansa, czasem trzecia (2022), Serce nie siwieje (2024), Wystarczy pokochać (2024); Sentymenty (2025); opowieść biograficzna Pelunia (2019).

Współpracuje z czasopismami „Pegaz Lubuski”, „Moja Przestrzeń Kultury”, „Gubin i Okolice”, „Pasje Literackie”, „Inspiracje” (w latach 90. współpracowała z „Gazetą Nową”, oddział gorzowski.

Blog: www.kobietadomowa.wordpress.pl

Nagrody: nominacja do Lubuskiego Wawrzynu Literackiego za Pelunię (2020); Dyplom Honorowy za całokształt twórczości podczas 30. Lubuskiego Wawrzynu Literackiego (2023); III nagroda w konkursie literackim „O złote pióro” im. T. Firleja (2022); II miejsce w konkursie Uniwersytetu Wrocławskiego "Most-Granica" za pracę pt. "Granica, która nie dzieli".
Członkini ZLP od 2022 r. Mieszka i pracuje w Lubniewicach.

Halinka Bohuta-Stąpel

poetka, satyryczka, prozaiczka

Halinka Bohuta-Stąpel urodziła się w Poznaniu, debiutowała na łamach prasy wrocławskiej w latach siedemdziesiątych XX w. („Wieczór Wrocławia” – felietony i reportaże, „Konfrontacje” – reportaż, „SIGMA” – opowiadanie.

Wydała kilka tomików poetyckich, jest także autorem tłumaczenia z języka niemieckiego farsy dziewiętnastowiecznego twórcy śląskiego Karla von Holtei’a pt. „33 minuty w Zielonej Górze czyli w połowie drogi”, na podstawie którego zrealizowano film – komedię muzyczną z jej piosenkami (tekst i muzyka, reż. Tomasz Łupak); reprezentowała kinematografię polską na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Europy Środkowej i Wschodniej w bloku „Polskie Horyzonty” (Cottbus 2016). Scenariusz tej sztuki w wersji teatralnej znalazł się w antologii dramatu lubuskiego zawierającego sztuki sceniczne tworzone w Zielonej Górze począwszy od lat czterdziestych XX w. do roku 2022 (WiMBP, 2022).

Sparodiowała szekspirowski dramat tworząc scenariusz groteski pt. „Romea i Julii tragedia prawdziwa”; grany był przez zespół zielonogórskiego Stowarzyszenia Aktorów Niezależnych oraz zielonogórską grupę teatralną „Te(a)trycy” (reż. Elżbieta Donimirska - aktorka Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze oraz Teatru Polskiego w Szczecinie).

Wraz z Aleksandrą Matusiak-Kujawską i Władysławem Edelmanem tworzy Literacki Kabaret „HALLO”. W roku 2017 ukazała się jej autorska płyta zawierająca piosenki kabaretowe (muzyka

i tekst) pt. „Kameralnie, funeralnie”.

Jest autorem scenariuszy imprez cyklicznych, organizowanych od kilku lat przez Zielonogórski Ośrodek Kultury, opatrzonych wspólnym tytułem „Herbatka u hrabiostwa von Stosch”. Spektakle te w przystępnej, lekkiej formie z pogranicza kabaretu przybliżają widzom historię regionu Zielonej Góry. Skomponowała także hymn i pląs pałacu w Zielonej Górze-Stary Kisielin, które odtwarzane są podczas tych imprez.

Stworzyła, bazując na źródłach historycznych, tekst i muzykę „Legendy i ballady świdnickich dębach”, która wydana jest na płytach CD w formie słuchowiska przez Urząd Gminy w Świdnicy (reżyseria i wykonawstwo: Teatr Rozrywki „Trójkąt”, wokal ballady: Dominik Rajchel).

Jest współredaktorem almanachu literacko-fotograficznego Zielona Góra w poezji i prozie, w którym także zawarte są jej tłumaczenia z języka niemieckiego tekstów Ottona Juliusa Bierbauma, Johannesa Trojana, Karla von Holtei’a oraz Paula Petrasa.

Wchodzi w skład zespołu redakcyjnego organu prasowego zielonogórskiego oddziału ZLP „Pasje Literackie”. Jej teksty ukazywały się m.in. na łamach zielonogórskiego pisma „Pro Libris”, gorzowskiego „Pegaza Lubuskiego”, „Gazety Lubuskiej”, „Gruenberger Wochenblatt”.

Jest laureatką wielu ogólnopolskich konkursów literackich (liryka, satyra, proza), otrzymała nagrodę kulturalną Wójta Gminy Świdnica (2009), w roku 2022 odznaczona ministerialną odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Mieszka w zielonogórskim Wilkanowie.

Edward Derylak

prozaik

Edward Derylak – ur. w 1953 r. w Harasiukach nad Tanwią. Absolwent WSOWPanc w Poznaniu i WSP w Zielonej Górze. Prozaik. Autor powieści Cień lasu (2008), opowieści (z Tomaszem Lipowskim) Czołgiści, czołgiści… (2011); tomów opowiadań Styro (2004), Wedelmann (2014), Historie niewyśnione (2016), opowiadania Per ardua ad astra (2009). Współautor kilkunastu almanachów i antologii. Redaktor Gawęd żagańskich (2008) Adama Stawczyka, współredaktor książki-albumu Dwudziesty dziewiąty w obiektywie (2014). Publikował w: Aspektach (Biłgoraj), Pro Librisie, na Winnicy, Filologii Polskiej (Zielona Góra), Temacie (Bydgoszcz), Własnym Głosem (Warszawa), Prowincji (Sztum).

Nagrody i wyróżnienia: Laureat ponad 40. ogólnopolskich konkursów literackich, medal Za Zasługi dla Kultury w Wojsku Polskim (2014), Dyplom Honorowy za całokształt twórczości podczas 30. Lubuskiego Wawrzynu Literackiego (2023).

Członek wrocławskiej Grupy Literackiej "Dysonans" w latach 2002-2022. Członek ZLP od 2015 r.

Mieszka i pracuje w Żaganiu.

Agnieszka Ginko-Humphries

poetka i pisarka, tłumaczka, animatorka życia kulturalnego

Agnieszka Ginko-Humphries (ur. 1973 w Katowicach) – poetka i pisarka, laureatka ogólnopolskich i brytyjskich konkursów poetyckich, tłumaczka, animatorka życia kulturalnego. Publikuje pod nazwiskiem Ginko. Autorka pięciu wyróżnionych i nagrodzonych książek dla dzieci (poezja i proza), za które otrzymała m.in. wyróżnienie Książka Przyjazna Dziecku 2011, nominację do nagrody Książka Roku 2013 IBBY, ogólnopolską Nagrodę Guliwer w Krainie Olbrzymów 2015 i wyróżnienie FENIKS 2016 na Targach Książki w Warszawie. Trzykrotnie nominowana do Lubuskiego Wawrzynu Literackiego m.in. za debiutancki tomik Kruche (2017) i dwukrotnie do Nagrody A. Waśkiewicza Związku Literatów Polskich, którą otrzymała za tomik Modlitwa spod znaku Ryb (2020). W 2022 wydała tomik aż tyle dofinansowany przez Instytut Literatury. Swoje wiersze publikowała w czasopismach literackich w Polsce, Wielkiej Brytanii i Serbii. Jej tłumaczenia ukazały się m.in. w "Gazecie Wyborczej", "Przekładańcu", wydawnictwach UJ i PWM, a także Zephyr Press, USA i Routledge, Wielka Brytania. Mieszka w Zielonej Górze i pracuje w Bibliotece Norwida.

Maria Jolanta Fraszewska

poetka, eseistka i prozaiczka

Maria Fraszewska – ur. w 1958 r. w Słupsku. Absolwentka socjologii, psychologii oraz pedagogiki i coachingu. Debiut poetycki w 1990 roku w zielonogórskiej „Gazecie Nowej” i koszalińskim „Gońcu Pomorskim”. Współpracowała z gdańską grupą poetycką TOTART, który wydał jej autorstwa: Rozmowy mruczącej kotki z mrukliwym kotem. Publikowała w „Tygodniku Literackim”, „bruLionie”, „Przedprożach”, „Studium”, „Radiowej Książce Poetyckiej” Radia Zachód (poezja i proza: Wirtualni ulicznicy), w jednodniówkach „TF. Totart po 30 latach”, Gdańsk 2016 oraz Wrocław Europejska Stolica Kultury UNESCO 2016; a także w e-dwutygodniku Literacko-Artystycznym (Pisarze.pl), „Pro Librisie”, „Pasjach Literackich”, „Na Winnicy”, w cyfrowym artzinie „Gazeta Musi Się Ukazać”, piśmie literacko-artystycznym „Bezkres”, „Suburbia”, "Migotania" Almanachach Literackich Bezkresu, Magazynie Literackim „Helikopter”, Kwartalniku Literackim „ReWiry”, Miesięczniku Literackim AKANT oraz kilku antologiach zielonogórskich.

Od roku 2013 uczestniczy w programie unijnym Emultipoetry: „Wiersze na murach" wyświetlane na fasadzie kamienicy przy ul. Brackiej w Krakowie. Miniaturki poetyckie jej autorstwa znajdują się również w antologii Wiersze na murach 2010–2020, wydawnictwo Fundacja Poemat 2021

Od wielu lat związana z Zieloną Górą; wykonywała pracę doradcy zawodowego, nauczycielki, dziennikarki w „Tygodniku Koszalińsko-Słupskim”, „By zdrowym być”, „Kurierze zielonogórskim” oraz prowadziła własną firmę poradnictwa psychologicznego „Kraina Zmian“.

Wydała: tomiki poetyckie - Wio w snach (1996), Z wiatrem (2009), Płonące języczki (2021), Posypana wiatrem (2022), Prze konanie (2023), Od mięty i odmęty (2024); prozę poetycką -

W sidłach namiętności.Wirtualni ulicznicy (2024); eseje - Dzieje się wciąż. Kultura płonąca językiem. Refleksje zagajane eseistycznie (2025).

Otrzymała trzykrotnie nominacje do Lubuskiego Wawrzynu Literackiego: Wio w snach (1995), Płonące języczki (2021), Od mięty i odmęty (2025), nominację do Nagrody Literackiej im. A.Waśkiewicza w 2023 r. za tomik poetycki Posypana wiatrem, dyplom uznania w konkursie Kobieta Roku Województwa Lubuskiego za działalność artystyczną i społeczną w 2023 r. i Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry w 2024 r.
Członkini ZLP od 2021 roku.

Współpracuje w wolontariacie z Lubuskim Stowarzyszeniem na Rzecz Kobiet BABA. Jest członkinią drugiej kadencji Rady Kobiet Województwa Lubuskiego

Mieszka i tworzy w Zielonej Górze.

Tadeusz Kolańczyk

poeta

Tadeusz Kolańczyk -- ur. 12 kwietnia 1948 r. w Jurkowie (Wielkopolska). Z zawodu jest zegarmistrzem. Pełni także funkcję Starszego Cechu Rzemiosł Różnych w Głogowie. Ma wiele pasji: jest muzykiem, śpiewakiem, prezesem chóru "Beati Cantores", organizatorem imprez kulturalnych, członkiem zarządu Głogowskiego Stowarzyszenia Literackiego. Wydał cztery tomiki poetyckie: Na Moście Dobrego i Złego (2001), Pomiędzy Przęsłami (2007), …a pod mostem jagody (2011), Nienazwane (2016). Jest współautorem ponad trzydziestu almanachów i antologii oraz laureatem kilkunastu nagród i wyróżnień w konkursach literackich, m.in. Człowiek Dobro Piękno w Siedlcach, Laur Opina w Ciechanowie, Srebrny Kluczyk w Chojnicach, Sesja Wojskowych Kół i Grup Literackich w Warszawie (2008), podczas Głogowskich Konfrontacji Literackich. Dwukrotny zdobywca nagrody specjalnej im. Władysława Reymonta (2002 i 2008). Członek wrocławskiej Grupy Literackiej "Dysonans". Członek ZLP od 2012 r.

Mieszka i pracuje w Głogowie.

Barbara Iskra Kozińska

pisarka

Barbara Iskra Kozińska – urodzona w Kosarzynie. Po latach nieobecności powróciła do rodzinnej wsi. Ukończyła Technikum Rolnicze w Gubinie. Studiowała Administrację na Wydziale Prawa i Administracji w Uniwersytecie Wrocławskim. Pisze powieści na podstawie faktów, biografii, wspomnień, pamiętników.

Wydała powieści Czerwone niebo Wołynia (2011), Czerwone niebo nad Wołyniem (2012),

Maria (2013), Dom nad Borkiem (2013), Pokolenia czas pamięci (2016), Czerwone niebo nad Wołyniem (2021) – wydanie III poszerzone, Maria (2021) – wydanie II poszerzone, Pokolenia czas pamięci (2021) – wydanie II poszerzone.

Nagrody: Wójta Gminy Gubin (2016), Starosty Powiatu Krosna Odrzańskiego (2018)

Dyplomy: 9. Lubuski Wawrzyn Dziennikarski (2022): dyplom honorowy za całokształt twórczości.

Od roku 2018 jest członkinią ZLP.

Zbigniew Kozłowski

prozaik

Zbigniew Kozłowski – pisarz z Żar. Urodzony w Lidzbarku Warmińskim. Absolwent Technikum Przemysłu Spożywczego w Toruniu. Studiował we wrocławskiej filii Akademii Ekonomicznej w Jeleniej Górze. Ukończył również Studium Bibliotekarskie. Pracował w turystyce, prowadził działalność gospodarczą. Od 2004 roku pracował w zawodzie bibliotekarza w Wojewódzkiej Bibliotece im. C. Norwida w Zielonej Górze, potem w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Żarach. Obecnie na emeryturze.

Dotychczas ukazało się siedem jego książek: Rycerze Placu Zamkowego (2004), Skarb Atamana (2004), Mołojecka pieśń (2005), Legendy Lubuskie (2006), Legendy Lubuskie II (2010), Hokka hey - taniec z kołtunerią (2014), Legendy Krośnieńskie (2017).

Publikował (artykuły, eseje, opowiadania) w kwartalniku literackim „Pro Libris”, prasie oraz wielu antologiach. Powieść Skarb Atamana była czytana w „Radiu Zachód’.

Uczestnik ponad pięćdziesięciu spotkań autorskich, moderator imprez literackich i kulturalnych. Pomysłodawca i twórca konkursu literackiego „O Laur Dziewina” w Żarach.

Nagrody: Lubuski Wawrzyn Literacki (2004) za powieść Skarb Atamana. Odznaczony medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz „Zasłużony dla Województwa Lubuskiego”. Dyplom Honorowy Lubuskiego Wawrzynu Literackiego (2021) za całokształt twórczości. Laureat konkursów literackich, m.in. wielokrotnie w konkursie im. Eugeniusza Paukszty w Kargowej.

Członek Związku Literatów Polskich od 2006 r. Wiceprezes Oddziału w Zielonej Górze w latach .

Powtórny Lubuski Wawrzyn Literacki otrzymał w 2021 r. za całokształt twórczości.

Krzysztof Jeleń

poeta, tłumacz, poliglota

Krzysztof Jeleń – rok urodzenia 1963. Nauczyciel języka francuskiego, filozofii i etyki w II Liceum Ogólnokształcącym w Głogowie, poeta, tłumacz poezji francuskojęzycznej (numer 3-4/2019 Literatury na świecie zawiera artykuł autorstwa Tomasza Swobody, w którym autor bardzo przychylnie wypowiada się o jego przekładach Kwiatów Zła) oraz polskiej poezji na język włoski
(W wierszowzięci w imię miłości – I Versincantati in nome della rosa – 2023) poliglota, włada 7 językami. Autor 10 zbiorów wierszy, z których kilkadziesiąt doczekało się przekładu na język francuski. Jest członkiem Związku Literatów Polskich, pełni funkcję prezesa Głogowskiego Stowarzyszenia Literackiego. Został uhonorowany odznakami: „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, „Odznaką Honorową Srebrną Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego”, „Zasłużony dla Miasta Głogowa”. Miłośnik biegania, książek i dobrego kina. Zaangażowany w wolontariat hospicyjny.

Zofia Mąkosa

prozaiczka, publicystka

Urodziła się w 1957 roku w Kargowej. Ukończyła Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Zielonej Górze. Pracowała w Szkole Podstawowej i Gimnazjum w Siedlcu (powiat wolsztyński). Debiutowała w 2017 roku powieścią Cierpkie grona, będącą częścią cyklu Wendyjska winnica. Następne jego tomy to Winne miasto (2019) i Dolina nadziei (2020). W 2022 roku ukazała się dylogia Makowa spódnica. Jest również autorką kilku opublikowanych opowiadań, w tym opowiadania Buty małej Renate w antologii Taniec pszczół. Na stałe związana z Wydawnictwem Książnica.

Bieżące informacje o twórczości oraz spotkaniach autorskich można znaleźć pod adresem https://www.facebook.com/zofiamakosapisze/

Nagrody: Lubuski Wawrzyn Literacki za Wendyjską winnicę. Cierpkie grona (2017), za Wendyjską winnicę. Winne miasto (2019); Nominacja do Nagrody Literackiej im. Andrzeja K. Waśkiewicza (2017, 2021, 2022); Nagroda Literacka im. Andrzeja K. Waśkiewicza 2022 za dylogię Makowa spódnica; Nagroda Regionu Kozła 2022 za ukazanie w powieściach losów postaci literackich na obszarze Regionu Kozła na tle wielkiej historii; Tytuł Kobiety Roku Województwa Lubuskiego 2022 w kategorii "artystycznej" przyznawany przez Wojewódzką Radę Kobiet (organizator: Urząd Marszałkowski Województwa Lubuskiego); Nominacja portalu lubimyczytac.pl do tytułu Książki Roku 2022 w kategorii „powieść historyczna” dla Makowej spódnicy.

Jolanta Pytel-Marciniszyn

Poetka, literatka, animatorka życia kulturalnego.

Jolanta Pytel-Marciniszyn urodzona w 1952 r. w Zielonej Górze. Debiutowała wierszem „Gwiazdy i ty” (1970) na łamach zielonogórskiego Nadodrza.

Wydała tomiki wierszy: Opowieść o Gabrielu (Zielona Góra, 1976), Tyle światła wokół, Zielona Góra, 1978), Przeznaczenie/Destiny (Zielona Góra, 1994), Oko śmierci (Zielona Góra, 1994), Przebudzenie/Awakenings (Zielona Góra, 1995), 40 i cztery (Zielona Góra, 1996), Czarny aptekarz (Zielona Góra,1999), Requiem dla Helenki (Warszawa, 1999), Włócznia słońca (Zielona Góra, 2003), Wejść w niebo (Zielona Góra, 2006), Zegar/The Clock (Zielona Góra, 2010), Poza czasem (Zielona Góra, 2014), Starość przez chwilę młoda (Zielona Góra, 2020), Słowa rozrzucił wiatr (Zielona Góra, 2023), Noc bez Ciebie (Zielona Góra, 2023).

Publikowała w: „Pro Libris”, „Pegaz Lubuski”, „Nad Odrą”, „Autograf”, „Metafora”, „Nowy Wyraz”, „Radar”, „Głos z Regionów”, „Serce i Troska”. Jej twórczość była publikowana na antenie Radia Zachód w programach „Radiowa książka poetycka” i „Radiowa książka prozatorska”.

Nagrody i wyróżnienia: Lubuski Wawrzyn Literacki (2004) za Włócznię słońca, nominacja do Lubuskiego Wawrzynu Literackiego (2015) za Poza czasem, Honorowy Wawrzyn Literacki za całokształt twórczości (2020), Laur im. Janusza Koniusza (2020), Nagroda Kulturalna Prezydenta Zielonej Góry (2008), Nagroda Kulturalna Prezydenta Zielonej Góry (2021), „Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Lubuskiego” (2021), odznaka honorowa Ministra Kultury i Sztuki „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2021).

Prezes Stowarzyszenia Jeszcze Żywych Poetów od 1998 roku. Prowadzi warsztaty poetyckie. Współtwórczyni Uniwersytetu Poezji (1995-1998). Współinicjatorka oraz jurorka zielonogórskiego konkursu literackiego im. Anny German.

Członkini Związku Literatów Polskich od 2007 r. Mieszka w Zielonej Górze.

Grażyna Rozwadowska-Bar

Poetka

Grażyna Rozwadowska-Bar – ur. w 1959 roku w Żarach. Debiutowała wierszem na łamach „Słowa Żarskiego” (1979), drukowała w „Nadodrzu”, „Głosie z Regionów”, „Radarze”, „Argumentach”, „Pro Librisie” oraz antologiach poetyckich.

Członkini Grupy Literackiej „Dziewin Młodzi”. Przewodnicząca Klubu Literackiego ZLP w Żarach (2002–2007). Jurorka w konkursie literackim „O Laur Dziewina” (2008–2017). Współpracowała z „Naszą Gazetą” (2008), „Łużyckim Magazynem Gospodarczym” (2009–2010) oraz „Biznesem Lubuskim” (2010–2012).

Wydała książki poetyckie: Zapraszam do domu (1997), Nie lubię zegarów (2000), Obudziłam wiersze (2023).

Członkini ZLP od 1998 r. Mieszka w Żarach.

Robert Rudiak

Poeta, prozaik, krytyk literacki, historyk literatury

Robert Rudiak urodził się 24 lipca 1966 roku w Zielonej Górze. Ukończył filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. T. Kotarbińskiego w Zielonej Górze w 1991 roku. Ukończył również studia menadżerskie Executive Master of Business Administration w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. Pracę doktorską obronił na Uniwersytecie Wrocławskim w 2001 roku.

Wydał czternaście zbiorów wierszy, prozy i arkuszy poetyckich oraz siedem monografii z zakresu historii literatury i prasy lubuskiej, m.in. Ruch literacki na Środkowym Nadodrzu w XX i XXI wieku (2015, 2019), Życie literackie na Ziemi Lubuskiej w latach 1945-2000 (2015), Prasa, wydawnictwa i wydarzenia literackie w Zielonej Górze i regionie (2018), Baśnie, legendy i podania Ziemi Lubuskiej. Szkic monograficzny (2018), Fenomen Michała Kaziowa (2019) i Parnas lubuski i okolice. Studia, szkice i eseje (2020).

Redaktor i współredaktor 28 książek, katalogów plastycznych i antologii wierszy. Laureat wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów literackich w kraju i za granicą. Jest również autorem trzech wystaw instalacji plastycznych oraz współautorem performances, happeningów i spektakli parateatralnych, ekspozycji wystawienniczych, a także autorem czterech filmów dokumentalnych o pisarzach lubuskich i kuratorem trzech wystaw o tematyce literackiej. Był redaktorem naczelnym lubuskiego pisma samorządowego „Region” oraz redaktorem miesięcznika „Lubuskie Nadodrze”. Współpracuje z redakcjami kwartalników „Pasje Literackie”, „ReWiry”, „Na Winnicy”, „Pro Libris” i „Pegaz Lubuski”.

Otrzymał dwukrotnie Nagrodę Kulturalną Prezydenta Miasta Zielona Góra (2007, 2019), Lubuską Nagrodę Literacką ZLP (2011), Zielonogórską Nagrodę Literacką „Winiarka” (2015) i Nagrodę Literacką im. Andrzeja K. Waśkiewicza (2016) oraz Małego Eryka – Nagrodę Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury w Warszawie (2019). Odznaczony medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej (2017), Odznaką Honorową Za Zasługi dla Województwa Lubuskiego (2021), medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (2021) i Złotą Odznaką Honorową ZLP (2021).

Od 1992 roku jest członkiem Związku Literatów Polskich, a od 2019 r. prezesem Oddziału ZLP w Zielonej Górze i członkiem Zarządu Głównego ZLP w Warszawie. Wcześniej był prezesem Lubuskiego Stowarzyszenia Miłośników Działań Kulturalnych „Debiut”. Mieszka w Zielonej Górze.

Więcej na www.rudiak.like.pl

Alfred Siatecki

prozaik, autor słuchowisk, publicysta

Alfred Siatecki – ur. w 1947 r. w Kostrzynie nad Odrą. Ukończył studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Szczecinie i dziennikarstwo. Dokształcał się na uniwersytecie w Stuttgarcie. Był dziennikarzem w „Nadodrzu”, „Gazecie Nowej”, „Gazecie Lubuskiej” i „Lubuszanach”. Obecnie redaguje magazyn „Na Winnicy”. Debiutował opowiadaniem w „Wiadomościach Zachodnich” w 1969 r. Autor powieści: Jubel (1987), Gość z volkswagena (1992), Zmowa pułkowników (2000), A jednak będzie noc poślubna (2007), Psie kochanie (2010), Szajbus (2012), Postrzelony (2013, 2016, 2021), Polonistki (2014), Porąbany (2015, 2021), Pomsta (2017, 2021), Zaproszenie na śmierć (2020), Szwindel w Grünbergu (2021), Kocha nie oczekując wzajemności (2023); zbiorów opowiadań: Podzwonni ręczniacy (1980), Piaszczysta ziemia (1985), Przeklęte wykopki (1986), Podróż do piaszczystego wzgórza (1987), Drugie przykazanie miłości (1996), Sława po zmroku (2004), Klucz do bramy (2009), Drugi klucz do bramy (2010), Trzeci klucz do bramy (2011), Czwarty klucz do bramy (2012), Piąty klucz do bramy (2014), Szósty klucz do bramy (2015, Pozaduszki (2017); zbiorów reportaży: Znaki graniczne (1988), Tajemnice naszej ziemi (2011), Aleja Niepodległości 15 (2012); leksykonów: Pisarze lubuscy (1981), Literaci Środkowego Nadodrza (1986), Miejsce zmagań (1998, 2001), Na Winnicy (2011); słuchowisk: Zły dzień (1981) i Jak płomień, jak ogień (1985). Otrzymał Nagrodę Twórczą Młodych „Zielone Grono” (1982), Lubuską Nagrodę Kulturalną (1986), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1989, 2019), Lubuski Wawrzyn Literacki (2000, 2022), nagrodę redakcji „Studiów Zielonogórskich” (2011), Nagrodę Literacką im. Andrzeja K. Waśkiewicza (2015), Zielonogórską Nagrodę Literacką „Winiarka” (2017), Nagrodę Kulturalną Marszałka Województwa Lubuskiego (2018), Złoty Medal nagrodę prezydenta miasta Zielona Góra (2019), Złoty Dukat Lubuski (2022). Jego opowiadania tłumaczono na języki: białoruski, górnołużycki, rumuński i niemiecki. Członek ZLP od 1985 r. Mieszka w Zielonej Górze.

Strona www.alfred-siatecki.pl

Powieści

Zbiory opowiadań

Zbiory reportaży

Leksykony

Maria Szafran

poetka, wydawca

Maria Szafran – ur. w 03.05.1946 r. na terenach Grodzieńszczyzny. Absolwentka Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze. Po zakończeniu aktywności zawodowej zaczęła realizować swoje pasje literackie, wydawnicze i nie tylko. W latach 2012–2017 była członkinią SAP O/Kołobrzeg; w latach 2017–2022 założycielką i działaczką Stowarzyszenia Art-SZANSA, w którym była członkiem zarządu i komisji rewizyjnej. Pracowała jako wydawca. Z jej wydawnictwa wyszło siedemdziesiąt siedem książek, głównie tomików poetyckich i antologii.

W Polsce od roku 1958. Od dziecka coś jej w duszy grało. Po przejściu w stan zawodowej bezczynności, mogła się oddać przyjemności pisania wierszy. W 2006 zadebiutowała w Internecie na portalach poetyckich. W krótkim czasie jej wiersze zaczęły się ukazywać w antologiach i almanachach wydawanych przez dziennik E-Literaci i portal Ogród Ciszy. Wydała: Stop. To tylko wiersze (2010), debiut poetycki; Ogień i woda (2011), Życie jak pogoda, słońce i deszcz (2012), Penicylina (2013), Krzyku słów kilka (2013), Liry ki diabeł maluje (2014), W ciszy i spokoju (2015), Światło i cienie (2016), Miasta mi bliskie (2016), Idziemy do dzieci (2016), Wierszyki z klasą (2016), Wymiatając kąty (2018), Kropelki blasku (2021), A słowa same biegną (2021); dwa tomy opowiadań: Takie sobie życie (2013), Zapisane w pamięci (2021).

Za pracę z młodzieżą była odznaczona odznaką „Przyjaciel Dziecka” (1984), złotą odznaką OHP (1985), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1986), za krzewienie polskości w książkach odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2022) oraz Dyplomem Honorowym za całokształt twórczości podczas 9. Lubuskiego Wawrzynu Dziennikarskiego (2022).

Laureatka ogólnopolskich konkursów literackich (m.in.: w Łosicach, Paczkowie, Bydgoszczy, Sieradzu, Łebie, Bolesławcu). Publikowała w "Kulisach Kołobrzeskich", "AKANCIE", "Gazecie Lubuskiej".

Członkini Związku Literatów Polskich od 2015. Mieszka w Świebodzinie.

Anna Viviana Szewczuk

(Wcześniej: Anna Maria Szewczuk, Anna Maria Szewczuk-Szwedo, Anna Viviana Szewczuk-Szwedo, Anna Viviana Szewczuk)

poetka, aforystka

Anna Viviana Szewczuk – ur. w Sulechowie. Ukończyła studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej na wydziałach filologii rosyjskiej i filologii polskiej. Pracowała w zawodzie nauczyciela, urzędnika, publicystki (publikacje m.in. w „Sercu i troska” i lubuskim „Nadodrzu”); obecnie współpracuje z czasopismem „Pro Libris”. Prowadziła także działalność wydawniczą – wydawnictwo BON LIVRE – wydając książki poetyckie i płyty muzyczne.

Debiutowała w Radiowej Książce Poetyckiej na antenie Radia Zachód (Zielona Góra, 1995/1996). Autorka tomików poezji: Przenikalność (1996), debiut książkowy, Pozostać w zachwycie (1999), Wierzę (2003), Kwiaty miłości (2006), Wybrana Pani (2008), O Tobie, o nas (2021); sentencji i aforyzmów: Kryształowe myśli (2007); aforyzmów: Aforyzmy (2017).

Nagrała płytę Jestem chmurą z wierszami (sześć wierszy z różnych tomików) jako teksty piosenek poetyckich śpiewanych przez zespół WYSPA (1998, studio nagraniowe Radia Zachód).

Współautorka antologii: Dojrzewanie wierszy, Wzmysłowstąpienie, Hesperyjskie strofy, Rozpoznani spośród oraz wypowiedzi i utworów pisarzy lubuskich I wspomnisz, i pomyślisz o mnie. Publikowała w „Komunikatach nadodrzańskich”, „Lubuskim Nadodrzu”, „Pasjach literackich” i „Pro Librisie".

Dwukrotnie wyróżniona w konkursie na najpiękniejszy wiersz miłosny, organizowanym przez Kożuchowski Ośrodek Kultury i Sportu. Nagroda – zamieszczenie tekstu w wydanie pokonkursowej antologii.

Uczestniczyła w spotkaniach autorskich w: Zielonej Górze (w WiMBP, szkołach podstawowych nr 13 i nr 8), Wolsztynie, Sulechowie, Nowym Tomyślu, Poznaniu, Warszawie (Dom Literatury).

Członkini Związku Literatów Polskich od 2003 r.

Dzieciństwo i lata licealne spędziła w Babimoście. Mieszka w Zielonej Górze.

Katarzyna Jarosz-Rabiej

poetka, pisarka

Urodziła się 4 września 1946 r. w Zielonej Górze. Ukończyła Centrum Kształcenia Ustawicznego w Zielonej Górze. Pracowała m.in. w Archiwum Państwowym w Starym Kisielinie koło Zielonej Góry. Obecnie jest na emeryturze. Debiutowała wierszem w „Zastalowcu” w 1978 r. Otrzymała Nagrodę Kulturalną im. Jakuba Wojciechowskiego (1995), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (2010) i Nagrodę Literacką ZLP im. Andrzeja K. Waśkiewicza (2014). Jej wiersze tłumaczono na języki: angielski, grecki, hiszpański, niemiecki i rosyjski. Należy do ZLP od 1997 r. Mieszka w Zielonej Górze.

Władysław Klępka

poeta, tłumacz

Urodził się 26 stycznia 1942 r. w Krężnicy Jarej koło Lublina. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie, potem studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej. Pracował m.in. jako instruktor plastyki w Regionalnym Centrum Animacji Kultury w Zielonej Górze. Obecnie jest emerytem. Debiutował przekładami z języka gruzińskiego na łamach „Poezji” w 1985 r. Otrzymał Nagrodę Kulturalną m. Puławy (1978) i Lubuskiego Animatora Kultury (2009). Jego wiersze tłumaczono na język niemiecki. Dawniej tłumaczył z języka gruzińskiego, obecnie z czeskiego. Członek ZLP od 2007 r. Mieszka w Zielonej Górze.

Eugeniusz Kurzawa

poeta, publicysta, edytor, animator kultury

Urodził się 3 stycznia 1954 r. Od urodzenia związany ze Zbąszyniem. W 1980 r. ukończył pedagogikę kulturalno-oświatową w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. Był dziennikarzem i redaktorem czasopism i gazet w Suwałkach („Krajobrazy”), Białymstoku („Kurier Podlaski”, „Kurier Poranny”, „Goniec Kresowy”, „Herold bis”), Zbąszyniu („Zbąszynianin”), Warszawie („Gazeta Młodych”, „Integracje”), Zielonej Górze („Gazeta Nowa”, „Gazeta Lubuska”, „Komunikaty Nadodrzańskie”, samizdatu „K2”) i Wolsztynie („Na Temat”). Następnie zatrudniony jako redaktor w Stowarzyszeniu Gmin RP Region Kozła - prowadził czasopismo "Podkoziołek" (do 2018). Od 2019 r. do 2022 redagował zielonogórskie pismo "Inspiracje". Od 2022 r. redaguje rocznik popularnonaukowy "Szkice Nadobrzańskie" wydawany przez Region Kozła.

Debiutował jako poeta wierszem w „Nadodrzu” (1976) oraz tomikami „Serial codzienny” w serii "Pokolenie, które wstępuje" (Warszawa 1979) oraz "Wiem?" (Zielona Góra 1979). Autor kilkunastu zbiorów wierszy (ostatni "Ćwiczenia z rozpaczy" 2011), licznych redakcji i opracowań, w tym dot. A. K. Waśkiewicza, ponadto pozycji bibliograficznych, legend, monografii "Region Kozła. Vademecum" (2018) oraz wspomnień autobiograficznych pt. "Spis treści" (2020).

Otrzymał m.in. Nagrodę Wojewody Suwalskiego (1984), Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1987), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1995 wspólnie z żoną oraz w 2019), Zielonogórskiego Czarta Kulturalnego (1999), Lubuski Wawrzyn Literacki (2004), Lubuskiego Animatora Kultury (2009) i Nagrodę Literacką im. Jarosława Iwaszkiewicza (2016) oraz zielonogórską "Winiarkę" (2019) i Nagrodę Kulturalną marszałka województwa lubuskiego (2020). Jego wiersze tłumaczono na języki: angielski, białoruski, estoński, litewski, łużycki, niemiecki i rosyjski. Członek ZLP od 23 VI 1989; od 21 III 1988 r. jako kandydat. W latach 1996-2019 prezes oddziału ZLP w Zielonej Górze, obecnie prezes honorowy.

Włodzimierz Kwaśniewicz

eseista, prozaik

Urodził się 3 września 1947 r. w Zielonej Górze. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie też obronił pracę doktorską z zakresu bronioznawstwa. Był kustoszem w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze i dyrektorem Lubuskiego Muzeum Wojskowego w Zielonej Górze z siedzibą w Drzonowie. Obecnie przebywa na emeryturze. Debiutował esejem w „Gazecie Lubuskiej” w 1975 r. Otrzymał Nagrodę Twórczą Młodych „Zielone Grono” (1985), Lubuską Nagrodę Kulturalną (1988), Nagrodę Stowarzyszenia Autorów Polskich za Książkę Roku (1988), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1993, 2004), Nagrodę Naukową Prezydenta Zielonej Góry (2001). Jest Honorowym Obywatelem Świdnicy i Honorowym Obywatelem Zielonej Góry. Jego prace tłumaczono na język rosyjski. Należy do ZLP od 1998 r. Mieszka w Zielonej Górze.

Dorota Muszyńska

poetka

(wydawała również jako Dorota Muszyńska, Dorota Muszyńska-Koza, Dorota Muszyńska-Kozanowska)

Urodziła się 14 września 1963 r. w Zielonej Górze. Ukończyła filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. Pracowała m.in. jako wychowawczyni w szkole. Debiutowała wierszem na łamach „Nadodrza” w 1982 r. Należy do ZLP od 1997 r. Mieszka w Zielonej Górze.

Aldona Reich

Pisarka.

Ur. 12 kwietnia 1969 r. w Zielonej Górze. Magister filologii polskiej. Absolwentka studiów podyplomowych na kierunkach public relations oraz zarządzania środkami UE. Pracuje jako redaktor i korektor w Oficynie Wydawniczej Uniwersytetu Zielonogórskiego. Debiutowała w roku 2019 powieścią obyczajową "Tylko dobrzy ludzie zostali". Od 2020 r. współpracuje z Wydawnictwem "Vectra", które wydało trzy jej powieści kryminalne: "Bebok" (2020), "Strzyga" (2021) oraz "Utopiec" (2021) i cztery powieści obyczajowe: "Życie 2.0" (2020), "Tylko dobrzy ludzie zostali" (wznowienie 2022), "Dobre miejsce" (2022), "Zmiana czasu" (2022). W roku 2020 (lipiec-sierpień) Radio Zielona Góra emitowało powieść "Bebok" jako radiobook. W okresie wrzesień 2021-czerwiec 2022 na łamach "Gazety Lubuskiej" (wersja papierowa) ukazywała się powieść obyczajowa w odcinkach pt. "Ziemia odzyskana", która ukaże się w formie książki w 2023 r. Członkini ZLP od 2022 r.

Lech Jan Tuchocki

poeta

Urodził się 26 kwietnia 1940 r. w Kępnie w Wielkopolsce. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest prokuratorem Prokuratury Okręgowej w Poznaniu w stanie spoczynku. Debiutował wierszem w „Wiadomościach Nowotomyskich„ w 1989 r. Należy do ZLP od 1997 r. Mieszka w Wolsztynie.

Adam Żuczkowski

poeta

Urodził się 1 grudnia 1952 r. w wielkopolskich Plebankach. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Był dyrektorem Gimnazjum w Kębłowie koło Wolsztyna, obecnie na emeryturze. Debiutował wierszem na łamach „Nadodrza” w 1989 r. Należy do ZLP od 1997 r. Mieszka w Wolsztynie.

Page updated

Google Sites

Report abuse