Mirosława Szott laureatką Nagrody Literackiej im. Andrzeja K. Waśkiewicza
Święto literatury lubuskiej W piątkowe popołudnie (24 XI), w dostojnych murach Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze wręczono po raz kolejny Nagrodę Literacką im. Andrzeja K. Waśkiewicza - przyznawaną przez oddział Związku Literatów Polskich w Zielonej Górze. Oddział ZLP już 56 lat trwa „na posterunku” i tworzy - w sposób zapewne niezauważalny dla większości mieszkańców regionu i Zielonej Góry - historię miasta i województwa. Pisarze, poeci, krytycy piszą i wydają książki, które tutaj zostaną na zawsze, bo składają się na lokalną rzeczywistość, a zarazem ją opisują. Mimo niewielkiego dziś szacunku dla słowa pisanego, gdzieś w bibliotekach, archiwach te prace na pewno przetrwają.Pierwsza część uroczystości poświęcona była pamięci Janusza Koniusza, zmarłego w marcu br. poety, który swoje życie na dobre i złe związał z Zieloną Górą. Sejmik województwa lubuskiego podjął uchwałę, którą uhonorował pisarza przyznając mu odznakę honorową Za zasługi dla województwa lubuskiego. Wiceprzewodniczący sejmiku Tomasz Wontor wręczył ją żonie pisarza – Izabelli Koniusz i córce Donacie Wolskiej. Jednocześnie Eugeniusz Kurzawa, prezes oddziału ZLP, przekazał na ręce obu pań przywieziony prosto z drukarni zbiór poezji J. Koniusza „Wiersze ostatnie” wydany pod jego redakcją. Promocja książki ma się jednak odbyć dopiero w przyszłym roku, 1 lutego, w 84. rocznicę urodzin poety. Wręczenie odznaczenia rodzinie J. Koniusza zapełniona gośćmi sala witrażowa przyjęła oklaskami na stojąco. Był to bardzo piękny i wzruszający moment.Druga część imprezy poświęcona była wręczeniu Nagrody Literackiej im. Andrzeja K. Waśkiewicza, związanego ongiś z Zieloną Górą poety, krytyka, edytora, animatora życia literackiego. Alfred Siatecki, sekretarz kapituły przyznającej nagrodę, odczytał protokół. Nominacje do nagrody otrzymali: Władysław Klępka (poeta), Zofia Mąkosa (prozaiczka), Mirosława Szott (poetka, krytyczka). Ostatecznie kapituła zdecydowała, że tegoroczną laureatką została - związana z Uniwersytetem Zielonogórskim, pochodząca ze Zbąszynka - M. Szott. Laureatka otrzymała szklaną statuetkę z zatopionym autografem Andrzeja K. Waśkiewicza i dyplom. Nagroda miała również wymiar finansowy, co dla młodej doktorantki UZ na pewno nie jest bez znaczenia. Fundatorem był Euroregion "Sprewa-Nysa-Bóbr".Nagrodę Waśkiewicza wręczali: jego żona Anna Sobecka, która przybyła z Gdańska i wiceprzewodniczący sejmiku T. Wontor.  Anna
Sobecka, żona Andrzeja K. Waśkiewicza, wręcza Nagrodę Literacką
Mirosławie Szott. Obok Zofia Mąkosa i Władysław Klępka - nominowani do
nagrody przez kapitułę. A oto link do programu Telewizji Gorzów z wręczenia nagrody: https://gorzow.tvp.pl/34957786/25112017 Filozof w głębi pokojuw głębi pokoju dwupiętrowego mieszkania na prostej filozof jan kurowicki szuka książki szpera w papierach stoję w drzwiach patrzę na poetę ale na pierwszym planie widzę futrynę drzwi boże myślę (10 lat temu z hakiem) chociaż obaj nie wierzymy w ów byt przecież on ma już pięćdziesiąt lat na szczęście ja dopiero czterdzieści
i tak już został przed oczyma ów widok z futryną poetą i zatrzymanym na poddaszu czasem 3 - 4 grudnia 2005, godz. 0.00 Odszedł od nas prof. Jan Kurowicki W środę, 11 października 2017 r. – dokładnie w swoje urodziny, zmarł w wieku 74 lat profesor Jan Kurowicki – filozof, poeta, eseista, nauczyciel akademicki, autor książek. Od kilkunastu lat mieszkaniec Jeleniej Góry, wcześniej Zielonej Góry. Pogrzeb odbędzie się 21 października (w sobotę) o godz. 12.00 na cmentarzu komunalnym w Cieplicach. Prof. zw. dr hab. Jan Kurowicki był wybitnym polskim filozofem, poetą, pisarzem i nauczycielem akademickim, krytykiem literackim, eseistą, dramatopisarzem oraz naukowcem-humanistą. Urodził się 11 października 1943 roku w Baranowiczach. Ukończył Wydział Filozoficzny na Uniwersytecie Warszawskim. W 1969 roku na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego uzyskał stopień doktora za rozprawę Literatura XX w. w perspektywie antropologii filozoficznej. W 1974 roku został doktorem habilitowanym za rozprawę Próba społecznej charakterystyki poznania obronioną na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (recenzenci: prof. prof. Zdzisław Cackowski, Jerzy Kmita, Leszek Nowak). Od 1983 roku był profesorem nadzwyczajnym za monografię pt. Miraże świadomości estetycznej. Jego ostatnia praca akademicka związana była z katedrą Nauk Społecznych Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu na Wydziale Gospodarki Regionalnej i Turystyki w Jeleniej Górze. Wcześniej wykładał m.in. na Uniwersytecie Zielonogórskim, Szczecińskim. Od 2010 r. przewodniczył Sądowi Koleżeńskiemu Polskiego Towarzystwa Hegla i Marksa. W filozofii zajmował się estetyką i filozofią kultury. Jako poeta zadebiutował we wrocławskiej „Agorze” w 1964, a jako krytyk w 1966 r. we „Współczesności”. Członek ZLP od 1970 r., ostatnie kilkanaście lat był członkiem oddziału zielonogórskiego ZLP. Był promotorem 12 rozpraw doktorskich z zakresu estetyki, filozofii kultury i epistemologii oraz recenzentem ponad 40 rozpraw doktorskich i 5 prac habilitacyjnych. Drukował swe utwory, recenzje, eseje i szkice we wszystkich najważniejszych polskich periodykach literackich i humanistycznych, trudno je tutaj wszystkie wymieniać. Były to z pewnością liczące się pisma kulturalne kraju, m. in. „Twórczość”, „Miesięcznik Literacki”, „Odra”, „Kontrasty”, „Student”, „Nadodrze”, „Fakty i myśli”, „Poezja”, „Kultura”, „Sprawy i Ludzie”, w ostatniej dekadzie regularnie publikował w gdańskim „Autografie”, a także w wydaniach internetowych. Zainteresowania Jana Kurowickiego krążyły wokół szeroko rozumianej literatury i twórczości artystycznej. Był autorem wielu książek eseistycznych, m.in.: „Człowiek i sytuacje ludzkie” [eseje] (1970), „Próba społecznej charakterystyki poznania” [monografia] (1973), „Skryte przejścia wartości” [eseje] (1975), „Dzień powszedni wyobraźni” [szkice] (1966), „Regiony wielkich i małych iluzji” [szkice] (1976), „Poznanie a społeczeństwo” [monografia] (1977), „Wyprawa w krainę oczywistości” [monografia] (1978), „Bez stałego adresu” [eseje] (1980), „Miraże świadomości estetycznej” [monografia] (1981), „Artysta jako arcydzieło” [felietony i szkice] (1983), „Biurokratyzm i władza” (1983), Odchylenia. [felietony]. Warszawa 1986, „Okolice humanistyki i polityki” [szkice] (1987), „Literatura w społeczeństwie” [szkice] (1987), „Ironia pojęć zasadniczych” [szkice] (1990), „Piękno i poznanie” [monografia] (1993), „Normalność jako sen idioty” [eseje] (1994), „Igraszki ze świętym spokojem. Eseje i czytanki” (1995), „Idealna Biblioteka” [szkice] (1996), „Kultura jako źródło piękna” (1997), „Naczynia osobności. O zjawiskach poezji lubuskiej - przegląd stronniczy. [felietony i szkice]” (1998), „Fotografia jako zjawisko estetyczne” [eseje] (1999), „Piękno jako wyraz dystansu. Wykład estetyki z perspektywy filozofii kultury” (2000), „Pochwała dystansu. Eseje i czytanki o Salonie Kultury i codzienności” (2000), „Figury wyobraźni XX wieku. Wykłady o literaturze z perspektywy filozofii kultury” (2000), „Przewodnik po arcydziełach i nie tylko” [eseje] (2001),”Wartości estetyczne fotografii” [wstęp] (2002), „Odkrywanie codzienności” (2004), „Dlaczego ozdoba zdobi” (2006) czy „O pożytku ze zła wspólnego” (2015). Ponadto ważne są Jego książki poetyckie: Przypowieści. Wrocław 1974, Sytuacje. Warszawa 1977, Zwierzenia małego sceptyka. Wrocław 1980, Bajka na dobranoc. Warszawa 1992, Każdy. Warszawa 1993, Historie i obrazy. Zielona Góra 1995, Bajki miłosne z kobietami. Zielona Góra 1996; wyd. drugie zmienione, Zielona Góra 1999, Pozagrobowe życie sensu. Zielona Góra 1996, Wielkanoc Jednej Nocy. Wrocław 1998, Widok na koniec świata, Wrocław 2002, Kaprysy nie tylko miłosne, Toruń 2003, Zepsuta bajka, Łódź 2007, W poranku słonecznej rosy, Wrocław 2009, Momenty prozaiczne, Kraków 2013, Nieszczelny konkret, Kraków 2013, Migotanie osobności, Szczecin 2014. Ze sztuk teatralnych: Czarownice 1971, [wspólnie z Wiesławem Hejną] i Pan Kepler raczy umierać. [monodram]. Zielona Góra 1997. Otrzymał m.in.: Nagrodę Kulturalną Wrocławia (1978), Zielonogórskiego Czarta Kulturalnego (1998), Lubuski Wawrzyn Literacki (1999) i Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1999). 20 kwietnia 2006 w Domu Literatury w Warszawie otrzymał nagrodę UNESCO w dziedzinie krytyki literackiej za całokształt pracy twórczej. Rok temu minister kultury przyznał prof. Kurowickiemu Medal Gloria Artis – za zasługi dla kultury polskiej; pisarz odmówił przyjęcia i odesłał medal ministrowi. Z okazji 70 rocznicy urodzin jego uczniowie przygotowali Księgę jubileuszową dedykowaną Profesorowi Janowi Kurowickiemu (red. Tadeusz Borys i Adam Płachciak) pt. „Kultura jako problem filozofii”. Cokolwiek by jeszcze napisać o twórczości Janka, jakiekolwiek wymieniać kolejne Jego dzieła wszystko to będzie banałem. Zgromadził bowiem ogromny i wszechstronny, a przede wszystkim wybitny dorobek. Żal się z Nim żegnać… Eugeniusz Kurzawa wykorzystano zdjęcie ze strony: www.jelonka.com Zupa drwala i Waśkiewicz Sporo osób pojawiło się na Lubuskim Czwartku Literackim 21 września (2017 r.) w Sali klubowej Pro Libris, na promocji książki Andrzeja K. Waśkiewicza „Jedzenie jest niezdrowe. Ale przyjemne…” wydanej przez ZLP. Kto wie, być może ten tłumek przyciągnęła zapowiadana wcześniej degustacja zupy drwala, jednej z potraw AKW? Bo przygotowanie potrawy, omówienie jej składników, jak też poczęstunek oczywiście się odbyły. Ba, na sali znalazł się autentyczny syn drwala, który zabrał głos chwaląc walory energetyczne zupy drwala... O tym jak doszło do wydania tak nietypowej dla Waśkiewicza pozycji opowiedział Eugeniusz Kurzawa, redaktor książki, a właściwie książeczki. Zawiera bowiem tylko dziewięć tekstów, będących zarazem przepisami, jak i barwnymi gawędami AKW na temat jedzenia. Wiele osób było zaskoczonych dowiadując się, że wybitny poeta i krytyk literacki lubił zajmować się kuchnią. Z tegoż dziełka wynika, że owszem – lubił. Pozycja jest drugim już wydaniem "Jedzenia...". Pierwsze miało tylko 5 (słownie: pięć) egzemplarzy i w zamyśle redaktora, pomysłodawcy pracy, miało stanowić prezent ślubny dla Mirosławy Szott i Janusza Łastowieckiego, przygotowanym z wdzięczności za zajmowanie się od kilku lat postacią i twórczością Waśkiewicza. Zostało im wręczone 26 listopada 2016 r. podczas IV Andrzejków Waśkiewiczowskich w Wilkanowie. Szybko jednak okazało się, że szkoda chować tak unikatowe dziełko poety „pod korzec”. Oddział ZLP zdecydował zatem, żeby rzecz wydrukować wzbogacając przepisy o wspomnienia rodziny (żony, dzieci) oraz zdjęcia. Całość piękna i cenna. Już doczekała się recenzji Krystyny Koneckiej i Leszka Żulińskiego. O Waśkiewiczu w kuchni podczas promocji – poza Kurzawą – mówiła Maria Wasik, długoletnia przyjaciółka Waśkiewiczów oraz Lidia Kurzawowa.   Nasza walka o ulice Od pięciu lat oddział Związku Literatów Polskich wspierany przez oddział Stowarzyszenia Dziennikarzy RP walczy o nadanie ulicom w Zielonej Górze (i nie tylko) nazw, które będę nazwiskami znanych i zasłużonych zielonogórskich, lubuskich twórców. Pismo złożone pięć lat temu (sic!) na ręce przewodniczącego Rady Miejskiej, kolejne pismo powtarzane w sekretariacie prezydenta nie odnoszą żadnego skutku. Szkoda. A przecież w innych ośrodkach władze podeszły życzliwie do podobnej naszej inicjatywy. Związek Literatów Polskich kilkanaście lat temu zwrócił się do władz samorządowych kilku miast związanych w różny sposób z naszymi nieżyjącymi już członkami oddziału ZLP. Skromne pismo do gminy Kargowa pięknie zaowocowało nadaniem miejscowej bibliotece imienia Eugeniusza Paukszty, pisarza który w latach 50. i 60. często bywał latem w Leśniczówce Linie (5 km od Kargowej), gdzie pisał powieści (m.in. utrwalające na kartach teren pogranicza regionów) i wypoczywał. Mało tego, właśnie w leśniczówce przejętej przez władze, urządzono skromną izbę pamięci i dom pracy twórczej! W okresie późniejszym jedna z ulic miasta otrzymała imię Paukszty. Podobnie zdarzyło się w Babimoście, gdzie książnica nosi od lat imię Wiesława Sautera, który z kolei w Nowej Soli ma tablicę pamiątkową.
Czy w stolicy regionu nie można by podobnie pamiętać o lubuskich pisarzach? Poniżej zamieszczamy kilka pism wystosowanych do władz Zielonej Góry, które nie mogą się doczekać życzliwej realizacji. *************************** Zielona Góra, 14 sierpnia 2012 r. Związek Literatów Polskich - oddział w Zielonej Górze Stowarzyszenie Dziennikarzy RP - oddział w Zielonej Górze Przewodniczący Rady Miasta Zielona Góra Adam Urbaniak We wrześniu tego roku mija 60 lat od powstania w Zielonej Górze samodzielnej redakcji „Gazety Zielonogórskiej”, poprzedniczki „Gazety Lubuskiej”, a także 55 lat od ukazania się pierwszego numeru lubuskiego pisma społeczno – kulturalnego „Nadodrza”. 21 stycznia 1957 r. uruchomiono Regionalną Rozgłośnię Polskiego Radia w Zielonej Górze, zatem i to medium ma za sobą 55 lat istnienia. Natomiast jesienią ubiegłego roku minęło 50 lat od utworzenia zielonogórskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Zielona Góra od wielu lat stanowi wyróżniający się prasowy i radiowy, a obecnie także telewizyjny ośrodek dziennikarsko – literacki, który posiada znaczący wpływ na kulturalny i społeczny rozwój miasta. Dzisiaj trudno sobie wyobrazić jakąkolwiek działalność od gospodarczej po sportową bez wsparcia mediów, bez medialnej reklamy dorobku, walorów turystycznych i perspektyw Zielonej Góry. Niektórzy dziennikarze i literaci – a stwierdzamy to z perspektywy czasu – swoją twórczością i działalnością obywatelską zasłużyli się na głębsze utrwalenie pamięci o nich w mieście, któremu często oddali całe lata swojego dziennikarskiego i pisarskiego życia, swojego zaangażowania w niemal wszystkie przedsięwzięcia na rzecz Winnego Grodu. Jedną z form takiego uczczenia mogłoby być nazwanie ulicy, ronda, skweru, czy parku ich imieniem, albo upamiętnienie w inny, trwały sposób (słynne ławeczki), co praktykowane jest w kilku miastach w kraju np. w Łodzi , Katowicach, Poznaniu, ale także w naszym regionie, Świebodzinie, Gorzowie, Żarach. W związku z powyższym, jako zarządy największych w Zielonej Górze i województwie stowarzyszeń twórczych, dziennikarskiego i literackiego, proponujemy uhonorowanie przez Radę Miasta następujących twórców (dziennikarzy i literatów) związanych z miastem: Henryka Ankiewicza - Andabaty, Ryszarda Rowińskiego, Bolesława Solińskiego, Wiktora Lemiesza, Eugeniusza Paukszty, Tadeusza Jasińskiego, Alicji Zatrybówny, Ireny Kubickiej, Zygmunta Trziszki, Andrzeja K. Waśkiewicza. Znając życzliwość Rady Miasta dla różnych kulturotwórczych inicjatyw wyrażamy głębokie przekonanie, że nasza inicjatywa spotka się ze zrozumieniem i życzliwością, i zostanie pozytywnie rozpatrzona. W razie pytań i wątpliwości służymy wszelkimi informacjami. Z poważaniem - (tu pieczęcie i podpisy prezesów oddziałów) W załączeniu: życiorysy kandydatów wraz z uzasadnieniem ********************************************** Zielona Góra, 20 kwietnia 2016 r. Prezydent Zielonej Góry Janusz Kubicki Szanowny Panie Prezydencie, niedawno, 3 marca, otrzymaliśmy od Pana piękne pismo z okazji Międzynarodowego Dnia Pisarzy. Na wszelki wypadek załączamy jego kopię. Chcemy się zwłaszcza odwołać do pańskich słów, które brzmią: „najczęściej zapominamy o pisarzach”. O co nam chodzi? Otóż, jak mówi pieczęć Urzędu Miasta Zielona Góra (Departament Prezydenta Miasta Biuro Prezydenta Miasta) na kopii naszego dokumentu z „10.09.2012”, wpłynęło wówczas do Pana pismo właśnie w sprawie pisarzy. I dziennikarzy. Pisaliśmy je bowiem wspólnie, oddział zielonogórski Związku Literatów Polskich i oddział zielonogórski Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. W obszernym piśmie i jeszcze obszerniejszym uzasadnieniu zwracaliśmy się z prośbą o pamiętanie o ważnych postaciach zielonogórskiego życia duchowego: dziennikarzach i literatach. Wskazaliśmy kilkanaście nazwisk z myślą, że ich nazwiskami zostaną nazwane ulice w Zielonej Górze. Na pewno na to zasłużyli. Dziennikarze: Henryk Ankiewicz - Andabata, Ryszard Rowiński, Alicja Zatrybówna, Irena Kubicka, Wiktor Lemiesz. Do nich, niestety, dołączyła w ostatnim czasie Eugenia Pawłowska, znana powszechnie jako Żenia, pisująca felietony, jako Snobka. Dodajmy: honorowa obywatelka miasta. Piękną mowę nad jej mogiłą wygłosiła niedawno pani wiceprezydent Wioleta Haręźlak. Do dziennikarzy dodajemy literatów, to: Eugeniusz Paukszta, wilnianin i poznaniak, ale autor na wskroś lubuski, Tadeusz Jasiński, Bolesław Soliński (obaj naczelni „Nadodrza”), Zygmunt Trziszka i Andrzej K. Waśkiewicz. Wkrótce miną cztery lata od złożenia naszego podania do Pana Prezydenta. Liczymy, że sprawa jest nadal aktualna i w najbliższym czasie doczeka się rozwiązania. Bo, jak pan to ujął: „czas to zmienić. Od razu.” Z wyrazami szacunku (tu podpis prezesa i pieczęć) ********************************** W ostatnich dniach zmarł Janusz Koniusz, postać niezwykle zasłużona dla życia kulturalnego Zielonej Góry... Za zasługi dla woj. lubuskiego W sobotę, 24 czerwca 2017 r., podczas uroczystego posiedzenia Sejmiku Województwa Lubuskiego, oddział zielonogórski ZLP został odznaczony odznaką honorową Za zasługi dla woj. lubuskiego. Odbyła się wielka feta w Filharmonii Zielonogórskiej, specjalnie przyjechała do Zielonej Góry wicemarszałek Sejmu Małgorzata Kidawa-Błońska. Wpierw wręczono trzy tytuły „honorowego obywatela województwa”, jeden dostał prof. Zbigniew Izdebski, seksuolog, dziś znana w Polsce postać, drugi to rektor Uniwersytetu Zielonogórskiego. Zasłużonych dla województwa lubuskiego było więcej, ale ważne, że wśród nich - obok oddziału ZLP - wdowa po naszym koledze z Żar, Januszu Werstlerze.
Na sali zasiedli członkowie oddziału, którym chciało się pofatygować na uroczystość (oczywiście poza prezesem oddziału z małżonką Lidią): Jolanta Pytel, Barbara Konarska, Katarzyna Jarosz-Rabiej, Krzysztof Jeleń z małżonką, przybyła też sympatyczka literatów Maria Wasik, emerytowana dyrektorka biblioteki wojewódzkiej. Tym sposobem oddział ma już kolejny ładny dyplom, a do tego medal. Być może potrzebne będzie zakupienie gabloty, żeby wyeksponować wszystkie pamiątki. Problem w tym, że oddział nie ma swojej siedziby (poza formalnym adresem w WiMBP). Wystąpienie prezesa poniżej. Wystąpienie prezesa oddziału zielonogórskiego ZLP 24 czerwca 2017 r. podczas uroczystego Sejmiku Województwa Lubuskiego z okazji odznaczenia oddziału medalem honorowym Za zasługi dla woj. lubuskiego. Trudno nie skorzystać z takiej okazji, jak możliwość wystąpienia - w imieniu moich koleżanek i kolegów, którzy siedzą na tej sali (w piątym rzędzie, jeśli dobrze liczę) - wobec tak licznie zgromadzonej władzy, decydentów. Cieszę się, że już po 55 latach istnienia zostaliśmy, jako organizacja, docenieni. Przez ten czas w naszych szeregach pojawiło się i przewinęło stu autorów, poetów, prozaików, krytyków. Bardzo niewielu, w porównaniu do miliona mieszkańców województwa. Ale ta garstka od lat 50., 60. zapisywała i zapisuje nadal na kartach swych dzieł - na trwałe - Ziemię Lubuską. Na różne sposoby. Zapisy te, mam nadzieję, przetrwają, choć czas dla kultury jest dziś niezbyt łaskawy. Dlatego chciałbym prosić, żeby władza pomyślała, jak i co można zrobić, żeby kolejne nasze prace literackie, powiedzmy nawet - dzieła, trafiały „pod strzechy”. Gdy chodziłem do szkoły średniej w Świebodzinie, to na języku polskim uczyłem się, że jest taki poeta lubuski - Janusz Koniusz. Czy dziś nie można wprowadzić do programów szkolnych takich informacji? Wiele lat później jeździłem z paniami z biblioteki wojewódzkiej w ramach objazdów metodologicznych po książnicach regionu. Wpierw one miały kilka godzin zajęć z miejscowym bibliotekarkami w danym rejonie, a na koniec jako ta wisienka na torcie odbywał się spotkanie z poetą. To było wówczas bardzo ważne i dla mnie, i jak się potem okazało na niektórych przykładach, także dla tychże małych bibliotek. Znów pojawia się pytanie, czy nie warto byłoby realizować takie pomysły. W ten sposób wprowadzamy bowiem do obiegu społecznego nasz lokalny, regionalny dorobek. Może nie od razu na miarę Nobla, ale tutejszy. Dorobek, dodajmy, który wart jest, żeby dotarł do szkół, zwłaszcza na uczelnie i żeby na temat twórczości tych „własnych literatów lubuskich” na uniwersytecie powstawały prace magisterskie, doktorskie. Oczywiście wiem, że takowe powstają, ale dlaczego tak mało... Warto taki program realizować, lecz też warto się z nim spieszyć. Bo nasze szeregi się kruszą. Tego doniosłego momentu odznaczenia oddziału ZLP nie doczekali - a mówimy dosłownie o ostatnich tygodniach, miesiącach, góra dwóch latach - koledzy: Janusz Koniusz, Mieczysław J. Warszawski, Zygmunt Kowalczuk, Janusz Werstler, Tadeusz Sojka, Ireneusz Szafranek. I jeszcze jedna istotna kwestia na koniec. Mimo wagi twórczości literackiej, znaczenia książek dla społeczeństwa, tutaj mówimy o regionie lubuskim, pisarz nie ma prawie nic ze swojej aktywności twórczej. Żaden drukarz nie da za darmo papieru na książkę, nie wydrukuje jej za „dziękuję”, podobnie grafik nie zaprojektuje za nic okładki. A tymczasem literat pisze za darmo. Takie czasy! Choć przecież to jego wkład w dzieło jest największy! Niestety, nikogo to nie interesuje. Pomyślcie państwo, to adres do władz, o wsparciu tego pisarza, a zarazem będzie to inwestycja w lokalną i polską literaturę. Ufundujcie stypendia, nagrody, inne formy zapomogi. Żeby ów „chudy literat” siedząc, być może nad pracą życia, miał za co kupić chleb i masło. Lecz niestety, nasza, autorów sytuacja, przypomina tę sprzed jakichś 150 lat (a więc jeszcze pod zaborami). Józef I. Kraszewski powiedział wówczas tak: „Na kraj nie ma co liczyć. Kraj chętnie stawia pomniki. Ale nie daje na chleb”. Eugeniusz Kurzawa Pilny komunikat P r o t o k ó ł (fragmentaryczny) z zebrania kapituły Nagrody Literackiej ZLP im. Andrzeja K. Waśkiewicza, Zielona Góra, 14 listopada 2017 Tak jak postanowił zarząd oddziału, kapitułę stanowili laureaci nagrody z poprzednich lat, należący do Związku Literatów Polskich: Katarzyna Jarosz-Rabiej, Jolanta Pytel-Marciniszyn i Alfred Siatecki. Z pracy w tym zespole wycofał się Robert Rudiak, ponieważ jego książka „Umieralnia” została zgłoszona do nagrody. (...) Kapituła zapoznała się ze zgłoszeniami nadesłanymi przez czytelników, członków zarządu oddziału ZLP i członków kapituły. Na liście znalazło się 11 kandydatów (wg kolejności alfabetycznej): Sławomir Gowin, Władysław Klępka, Janusz Koniusz (pośmiertnie), Krzysztof Koziołek, Aleksandra Kurzawa, Włodzimierz Kwaśniewicz, Małgorzata Mikołajczak, Zofia Mąkosa, Robert Rudiak i Mirosława Szott. Kapituła przeprowadziła tajne głosowanie według uzgodnionej i zaakceptowanej przez jej wszystkich członków zasady. Każdy członek typuje co najmniej trzy osoby, mając do podziału między kandydatów po 10 punktów z zastrzeżeniem, że nie wolno przyznać 10 punktów tylko jednemu kandydatowi. (...) Podsumowując, kapituła stwierdza, że nominacje do Nagrody Literackiej ZLP im. Andrzeja K. Waśkiewicza otrzymali: Mirosława Szott, Władysław Klępka i Zofia Mąkosa. Nagrodę w postaci okolicznościowej statuetki, dyplomu i pieniędzy ufundowanych przez Stowarzyszenie Gmin RP Euroregionu „Sprewa-Nysa-Bóbr” otrzyma (...) ... PATRZ NIŻEJ: Wieczór wspomnień Zapraszam
na wieczór wspomnień o zmarłych w br. znanych i zasłużonych
osobistościach Zielonej Góry - Januszu Koniuszu, Janie Muszyńskim i
Mirosławie Batkowskim. Wieczór odbędzie w Muzeum Ziemi Lubuskiej, 9 listopada br. o godz. 18.00. Robert Rudiak Konkurs na utwór o Zielonej Górze Towarzystwo Miłośników Zielonej Góry WINNICA ogłosiło III edycję konkursu na utwór literacki o tematyce zielonogórskiej oraz nabór zgłoszeń do Zielonogórskiej Nagrody Literackiej "Winiarka". Pierwsza kategoria jest dedykowana tekstom nowym, nigdzie nie publikowanym, druga - książkom literackim, które ukazały się w ubiegłych latach. Teksty i książki zgłaszane do konkursu (zarówno poetyckie, jak i prozatorskie) powinny dotyczyć Zielonej Góry. Prace można nadsyłać do polowy września 2017 r. Regulaminy obu konkursowych kategorii na stronie www.tmzg.org.pl Zmarł Zygmunt Kowalczuk 14 maja 2017 r. zmarł w Zielonej Górze poeta, prozaik, publicysta, historyk dr hab. Zygmunt Kowalczuk. Miał 54 lata. Do ZLP należał od 2007 r. Po ukończeniu studiów teologicznych był księdzem katolickim w parafiach diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Potem zajmował się pracą naukową m.in. w Instytucie Historii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Jako badacza interesowały go kwestie religijne. Był autorem kilku tomików wierszy, opowiadań dla najmłodszych czytelników i monografii. w 2007 otrzymał Lubuski Wawrzyn Literacki. Jego pogrzeb odbył się 18 maja w Bieczu koło Lubska, gdzie wcześniej mieszkał. Odszedł od nas Janusz Koniusz Z wielkim żalem dowiedzieliśmy się o śmierci Janusza Koniusza, naszego kolegi po piórze, prezesa honorowego oddziału ZLP, Honorowego Obywatela Zielonej Góry.  Był
poetą, prozaikiem, felietonistą, autorem słuchowisk radiowych i audycji
telewizyjnych, autorem opracowań baśni i legend lubuskich, wspomnień
żołnierzy i osadników na Ziemi Lubuskiej oraz lubuskich almanachów i
antologii poetyckich, dziennikarzem. Swoje dojrzałe życie związał z
Zieloną Górą, do której przyjechał w latach 50. XX wieku. Niezwykle
zasłużony dla miasta, dla środowiska twórczego na środkowym Nadodrzu,
postać bez której życie literackie regionu wydaje się niemożliwe. Urodził się 1 lutego 1934 r. w Sosnowcu-Niwce, debiutował wierszem na łamach „Życia Literackiego” w 1951 r. Studiował filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach, studia polonistyczne ukończył na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1961 r. był współzałożycielem zielonogórskiego oddziału Związku Literatów Polskich, w którym przez całe dziesięciolecia pełnił różne funkcje. Jest autorem kilkunastu zbiorów wierszy, tomów opowiadań oraz publikacji eseistycznych, w tym szkicu o Tadeuszu Kuntzem-Koniczu, urodzonym w Zielonej Górze, polskim malarzu XVIII-wiecznym. J. Koniusz był przez szereg lat redaktorem naczelnym pisma społeczno-kulturalnego „Nadodrze”, był współtwórcą i sekretarzem Lubuskiego Towarzystwa Kultury. Za działalność kulturalną i społeczną odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał Lubuską Nagrodę Kulturalną (1957, 1978), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1960), Nagrodę Kulturalną Prezydenta Zielonej Góry (1980, 2009) i dwukrotnie Lubuski Wawrzyn Literacki (1995, 2008), a także Medal Zasłużonego dla Kultury Polskiej „Gloria Artis” (2011). Janusz Koniusz do ostatnich chwil życia, jak i przez całe swe życie był aktywny, uczestniczył w życiu środowiska literackiego. 25 listopada 2016, jako przewodniczący kapituły Nagrody Literackiej im. Andrzeja K. Waśkiewicza, przedstawił podczas uroczystości wręczenia tego lauru werdykt jury. Po raz ostatni, jako prezes honorowy, uczestniczył w posiedzeniu zielonogórskiego zarządu oddziału ZLP 18 grudnia 2016 r. w Wilkanowie. I nic wówczas nie zapowiadało tak szybkiego odejścia, mimo postępującej choroby. Jak zwykle, przedstawił kilka pomysłów wartych realizacji, mówił o przyszłości. Prawdopodobnie ostatnim opublikowanym tekstem, a może i ostatnim napisanym, była - co znamienne - recenzja wydrukowana już w 2017 r. w piśmie "Pro Libris" pt. "Wiersze Aleksandry Kurzawy". Znamienne, gdyż Janusz Koniusz zainteresował się debiutanckim tomikiem wierszy autorki z pokolenia swoich wnuków. Jakby podał jej rękę i namaścił pisząc w końcowym akapicie: "Aleksandra Kurzawa przygotowała do druku drugi tomik, co jest dobrą wiadomością". Jego ostatnim marzeniem, o czym wspominał krótko przed śmiercią, było wydanie swego ostatniego już tomu utworów "starych i nowych", jak to określił. Miejmy nadzieję, że książka ukaże się... Żegnaj, panie Januszu! Paukszta z osiemnastką Tort z liczbą „18” mówił, że konkursy literackie im. Eugeniusza Paukszty w Kargowej są już dorosłe. Trwają od 18 lat. 18 lat trwa już idea ogólnopolskiego konkursu na prozę (opowiadanie lub nowelę czy inne formy), której patronuje poznańsko-wileński pisarz Eugeniusz Paukszta. Nie dziw zatem, że co roku do Kargowej na podsumowanie konkursu i seminarium z tym związane przyjeżdża jego syn Dominik. A ponadto twórcy z całej Polski (po nagrody), gdyż impreza jest ogólnopolska i dla każdego kto potrafi coś mądrego napisać. Tak było w piątek, 29 września, w kargowskiej mediatece. W tym roku zwyciężyła praca Anny Kokot z Przeźmierowa pod Poznaniem. O takim „wyroku” zadecydowało jury w składzie dr Joanna Wawryk (UZ), Ewa Mielczarek (WiMBP w Zielonej Górze) i Alfred Siatecki (ZLP, oddział zielonogórski) jako przewodniczący. Przed wręczeniem nagród Eugeniusz Kurzawa, prezes oddziału ZLP, ciepło wspominał Janusza Koniusza, który od 17 lat przewodniczył Pauksztowskim konkursom. Niestety, odszedł od nas w marcu br. Na sali były obecne żona poety – Izabela Koniusz i córka – Donata Wolska. Potem był koncert, czyli coś dla ducha, a na koniec suty i smaczny poczęstunek.  Eugeniusz Kurzawa wspomina Janusza Koniusza w czasie podsumowania konkursu im. E. Paukszty w Kargowej Konkurs Paukszty Rozstrzygnięcie ogólnopolskiego konkursu prozatorskiego im. Eugeniusza Paukszty w Kargowej. Jury w składzie: Alfred Siatecki (ZLP), Ewa Mielczarek (biblioteka wojewódzka), Joanna Wawryk (Uniwersytet Zielonogórski), zdecydowało, iż w roku 2017 należy przyznać I miejsce w konkursie na opowiadanie (lub inne formy prozatorskie) Annie Kokot z Przezimierowa k. Poznania, II miejsce Stanisławowi Szulistowi ze Sobowidza, a III miejsce Agnieszce Górze-Stępień z Lublina. Wyróżnienia: Krzysztof Martwicki Płońsk i Aleksandra Mazur Wola Grzymalica Kolonia. Wręczenie nagród odbędzie się podczas uroczystego podsumowania konkursu 29 września w kargowskiej mediatece. Organizatorami konkursu są: biblioteka publiczna w Kargowej, ZLP oddział w Zielonej Górze oraz inne organizacje. Pogranicze kultur i regionów  Eugeniusz Paukszta (1916 - 1979) Biblioteka Publiczna im. Eugeniusza Paukszty w Kargowej, Związek Literatów Polskich oddział w Zielonej Górze, Biblioteka im. Cypriana Norwida w Zielonej Górze, Stowarzyszenie Gmin RP Region Kozła ogłaszają konkurs, adresowany do twórców profesjonalnych i nieprofesjonalnych, osób dorosłych i młodzieży w wieku od 15 do 18 lat. Każdy może przesłać tylko jedną pracę. Dzieła literackie nigdzie niepublikowane - opowiadanie, nowela, esej o objętości do 10 stron formatu A4 w trzech egzemplarzach oraz nagrane na nośniku CD, opatrzone godłem należy przysłać do 31 sierpnia 2017 r. pod adresem: Biblioteka Publiczna, ul. Słodowa 2, 66-120 Kargowa, z dopiskiem na kopercie „Ogólnopolski Konkurs Literacki”. W zaklejonej kopercie, oznaczonej godłem, dołączyć swoje dane: nazwisko, imię, wiek, adres, telefon i oświadczenie dotyczące wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych (dostępne na stronie www.biblioteka.kargowa.pl) Rozstrzygnięcie konkursu i wręczenie nagród nastąpi 29 września 2017 r. Prace zostaną nagrodzone w formie pieniężnej. Nagrodzone i wyróżnione publikacje będą opublikowane na stronie internetowej (www.biblioteka.kargowa.pl). Bliższe informacje pod numerem telefonu: 68 352 63 68. Wawrzyny 2017 Uroczystość z wawrzynami (literacki, naukowy i dziennikarski) odbyła się w ostatni czwartek lutego. W tym roku identycznie jak w poprzednim – w Planetarium Wenus. Odmiennie niż w roku poprzednim – w wielkiej sali niemal wypełnionej po brzegi. Lubuski Wawrzyn Literacki za książkę wydaną w 2016 r. otrzymała Paulina Korzeniewska za Pogodną biel dobrego samopoczucia. Do tytułu najlepszej książki roku nominacje otrzymali: Sławomir Gowin, Kraj poety: Krym, przygoda, poezja, tajemnica, Justyna Koronkiewicz, Szamanka, Igor Myszkiewicz, Zielonogórskie podróże w czasie: paprochy historii, Alfred Siatecki, Porąbany. Srebrne Sokole Pióro – nagroda rektora Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim za debiut literacki przypadła J. Koronkiewicz za Szamankę, dyplom za najładniejszą edytorsko książkę otrzymało Stowarzyszenie Forum Art za publikację I. Myszkiewicza Zielonogórskie podróże w czasie: paprochy historii, Lubuski Laur w kategorii sensacja przyznano Alfredowi Siateckiemu za Porąbanego. Dyplom honorowy za całokształt twórczości otrzymał Henryk Szylkin. Dyrektorzy bibliotek wojewódzkich w Zielonej Górze i Gorzowie wyróżnili pośmiertnie dyplomami za całokształt twórczości Marka Grewlinga i Jana Janusza Werstlera. Kraków zaprasza Szanowne Koleżeństwo! Krakowski oddział ZLP od kilkudziesięciu lat organizuje Krakowską Nocy Poetów, której towarzyszy Almanach KNP. Publikowane są w nim wiersze poetów KO ZLP oraz gości. Zapraszamy Państwa do udziału w tegorocznej 45. Krakowskiej Nocy Poetów, która odbędzie się 24 czerwca w Klubie Dziennikarzy Pod Gruszką przy ul. Szczepańskiej 1. Jeśli gotowi jesteście przybyć do Krakowa na własny koszt, bo niestety nie dysponujemy żadnymi środkami finansowymi w tym zakresie, uprzejmie prosimy o przysłanie wierszy do przygotowywanej właśnie publikacji. Każdy z poetów otrzymuje do dyspozycji 2 strony w Almanachu KNP. Wiersze należy przysłać na adres mailowy redaktora almanachu – kol. Danuty Sułkowskiej – oksymoron2@gmail.com do 7 kwietnia br. Z wyrazami szacunku i pozdrowieniami, Joanna Krupińska-Trzebiatowska - Prezes krakowskiego oddziału ZLP Najnowszy Pegaz Lubuski  Właśnie ukazał się kolejny numer pisma oddział gorzowskiego ZLP pt. "Pegaz Lubuski". Zachęcamy
do zapoznania się z tą edycją. Nie brakuje w niej tekstów autorów
zielonogórskich. Jak zresztą zapewnia redaktor i zarazem prezes Ireneusz
Szmidt, z chęcią wydrukuje ciekawe publikacje kolegów zza miedzy. Zatem
- piszcie. Wspomnienie o Januszu Werstlerze Zapraszamy 27 marca (poniedziałek) na godz. 16.00 do Miejskiej Biblioteki Publicznej w Żarach, ul. Wrocławska, na spotkanie wspomnieniowe o Janie Januszu Werstlerze, zmarłym w grudniu 2016 r. poecie, członku oddziału ZLP. Będą wspomnienia Jego kolegów literatów, przyjaciół, czytanie wierszy. Spotkanie prowadzi Czesław Sobkowiak. Wiersze Lubuszan kwitną wiosną Klub
Kultury "Jedynka" i Beata Patrycja Klary zapraszają wszystkich
lubuskich poetów do wykwitu wierszami w parku Wiosny Ludów w Gorzowie
Wlkp. 20 marca 2017 r. o godz. 16.00. Jeden wiersz do druku i
zalaminowania należy przesłać na adres e-mailowy: pbkwersety@gmail.com do 10 marca br. Prezes i Lubuski Wawrzyn Literacki W pracach jury tegorocznego (2017), choć odnoszącego się do roku minionego, Lubuskiego Wawrzynu Literackiego brał udział prezes Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich - Marek Wawrzkiewicz. Obok niego uczestniczyły w jury panie, prof. Anna Szóstak z Uniwersytetu Zielonogórskiego i warszawska pisarka Sylwia Chutnik. A ponieważ w dniach, gdy przypadało podsumowanie LWL prezes Marek Wawrzkiewicz obchodził swoje 80. urodziny (które hucznie świętowano w Warszawie w Klubie Księgarza), składamy mu tą drogą najlepsze życzenia. Weny twórczej na kolejnych 80 lat, znakomitych książek poetyckich, znamienitych nagród, a przede wszystkim sił w kierowaniu Związkiem w najbliższych niełatwych latach. Koleżanki i koledzy po piórze z oddziału ZLP w Zielonej Górze  Jubileusz prezesa Marka Wawrzkiewicza w warszawskim klubie księgarza Pierwsze spotkanie „w pół drogi” W sobotę, 23 maja 2015 r. w Paradyżu, czyli w połowie drogi między Gorzowem a Zieloną Górą odbyło się pierwsze spotkanie zarządów dwóch oddziałów ZLP, z Gorzowa i Zielonej Góry. Poświęcone było integracji środowiska literackiego Ziemi Lubuskiej, dorocznym nagrodom literackim i pismu. Zgodnie ustalono, że trzeba nadal się spotykać „w pół drogi”, że należy rozmawiać o istotnych problemach lubuskiej literatury, jak też - na początek - przekazywać z Zielonej Góry do Gorzowa (a konkretnie kol. Ireneuszowi Szmidtowi) materiały do kolejnych numerów „Pegaza Lubuskiego” wydawanego przez bibliotekę wojewódzką w mieście nad Wartą. Ireneusz Szmidt, jako redaktor naczelny pisma, zadeklarował, że przyjmie i wydrukuje każdy sensowny tekst i spowoduje również, żeby gotowe egzemplarze trafiały do rąk odbiorców w południowej części regionu. Po dyskusjach oba zarządy odbyły spacer po klasztornych ogrodach Paradyża, wypiły kawę lub herbatę i skonsumowały po kawałku słynnego sernika siostry Barbary. Przy tej okazji rozmawiano również o echach odbytego tydzień wcześniej w Warszawie 31 Zjazdu ZLP. ek  Pamięci Mietka Warszawskiego Wkrótce po śmierci (1 maja 2015 r.) naszego kolegi, znakomitego poety Mieczysława J. Warszawskiego, z inicjatywy oddziału ZLP, przy pomocy domu kultury w Czerwieńsku, odbyło się spotkanie wspomnieniowe w wiejskim domu kultury w Laskach, miejscowości, gdzie Mietek mieszkał. Zdarzyło się to 19 czerwca 2015 r. Obecny był syn Andrzej, bracia Mietka, przyjaciele po piórze, dalsza rodzina, mieszkańcy wsi. Spotkanie miało bardzo ciepły i o dziwo, zupełnie nie ckliwy lub łzawy charakter. Zapewne Mietek by tego nie chciał. Każdy kto zechciał zabierał głos, wspominał poetę, przyjaciela, mówił o jego dorobku, ale też o jego życiu. W tle, na scence, stał duży portret Mietka. Potem wszyscy zebrani wyszli z budynku i przespacerowali się kilkaset metrów dalej, gdzie stoi dom rodzinny Warszawskiego. Jego pokój był już opustoszali, goście stali więc przed wiejskim domem, robili zdjęcia i rozmawiali. Aż w końcu Jerzy Warszawski, jeden z braci, rzucił: - Mietek zaprasza wszystkich na piwo. I faktycznie postawił wszystkim po butelce z ulubionego sklepiku pod gruszą, gdzie częstym bywalcem był również Mietek.  Andrzej Warszawski, syn Mietka wskazuje na dom rodzinny Warszawskich i środkowe okno, okno do pokoju Mietka  Po spotkaniu cała grupa przyszła pod dom Mieczysława J. Warszawskiego  Tu odbyły się rozmowy i ... wypito piwo ku czci Mietka  Wcześniej wspominano poetę w wiejskim domu kultury w Laskach Odrzańskich   Bracia Mietka oraz syn pod gruszą w Laskach, gdzie Mietek lubił wypić piwko... Z domu miał bardzo blisko. Wszelkie prawa zastrzeżone © 2017 Związek Literatów Polskich, oddział w Zielonej Górze |
  |
|
